Vallen en opstaan
Mijn verhaal
Wie ik ben, wat ik aan levenservaring heb opgedaan, en vooral waar ik zelf tegenaan ben gelopen, zorgden ervoor dat ik deze website voor jou kon samenstellen.
Ademhalingstechnieken hebben me zo’n krachtige energie gegeven.
Wat zou er gebeuren indien gelijkaardige positieve veranderingen jou opwachten. ?
Voel je de kracht al?
Ademhalingstechnieken zijn voor mij een gamechanger.
Een life-changer. Geleerd met vallen en opstaan.
Meer dan 50 jaar verfijnde ik het recept.
Ik zocht het juiste fornuis, kwaliteitsvolle potten en pannen. Met fascinatie.
Kraakverse basisingrediënten, krachtig gekruid, met een lentefris sausje.
Lang laten pruttelen op een klein vuurtje. Met passie en warmte.
Opgediend op grootmoeders bord en versierd met een eetbaar bloemetje.
Nu ben ik er klaar om dit met jou te delen.
Laat het je smaken ! Van harte .
Waarom deze website ?
Ik startte deze website om bruisende energie te geven aan jouw leven.
Een kostbaar geschenk.
Een eigen recept.
Astma en allergieën: het zit in mijn genen
Hoe voelt het aan om iemand te leren kennen die in hetzelfde schuitje zit ?
Sinds mijn kindertijd sukkel ik met mijn ademhaling.
Zo ook mijn zus en mijn broer. Het etiket ‘astma’ kreeg ik pas in mijn tienerjaren opgekleefd, samen met puffers als Berotec en Ventolin en Lomudal. Tijdens mijn kinderjaren hoestte ik vaak. Dit werd toen nog niet in verband gebracht met astma. Ik kreeg ‘s avonds een lepeltje Mereprine (met slaapverwekkende bijwerking) en zo kon ik de nacht weer door. Tja, zo ging dit in die jaren.
Op mijn achttiende deed ik voor het eerst een allergie-test. Armen en rug, alles stond vol rode nietszeggende gapende bobbels; de ene al wat uitpuilender dan de andere. Het geneesmiddel Clarinase werd mijn beste maatje; het hielp me ook bij het slapen…
Met mijn astma gaat het nu beter.
Stilaan werd de medicatie voor astma beter en tot een paar jaar nam ik getrouw mijn Seretide. In sommige periodes moest ik nog even aan de Ventolin. Ik kon er donder op zeggen : op diezelfde dagen moest mijn dochter ook aan de Ventolin en mijn zus ook
Met mijn allergieën was (en is) het anders gesteld.
Medicatie werkt maar de bijwerkingen zijn navenant. Soms neem ik minder medicatie dan nodig, gewoon om de bijwerkingen te minderen. Dus ja, ik nies de buurt wakker, ik snuit en snif en mijn ogen prikken meer dan me lief is.
Daarom ben ik op zoek gegaan naar alternatieve oplossingen.
En ik voel me ongelooflijk gezegend dat ik die ook gevonden heb. In de vorm van Buteyko ademhalingstechnieken.
Stress: een rode draad in mijn leven
Het was gewoon hoe ik me voelde. Herken je dit ?
Altijd moeten. Altijd beter. Altijd sneller.
Ik herinner me m’n eerste schoolrapport. Ik had 97%. Bij zuster Benigna. Fier als een gieter ging ik naar huis. ‘Waar ben je die 3% verloren?’ Neen, mijn vader had geen coachingscursus gevolgd. Was ook geen empathische mens. Nooit heeft hij beseft wat dit doet met een kind.
De lat lag dus hoog bij ons thuis. En ik legde ze graag nog ietsje hoger. Met grote onderscheiding studeerde ik af. Ik was toen 23. Lof had ik niet verwacht, zeker niet van mijn vader.
En toen begon de carrière. Altijd moeten. Altijd beter. Altijd sneller.
Ik ben er intussen achter gekomen dat niemand verwacht dat het altijd beter en sneller gaat. Niemand behalve ikzelf. Ja, ik ben perfectionistisch. Ooit vond ik dit een betoverend pluspunt. Nu vind ik dit een vernietigende karaktertrek. Niet in het minst voor mezelf. Neen, ik heb geen burnout gehad. Want ik had intussen vele technieken geleerd om stress van me af te zetten. Maar ik heb er wel dicht tegen gezeten, dat durf ik -nu- wel toegeven.
En toen kwamen de kinderen, het huis, de reizen. Altijd moeten. Altijd beter. Altijd sneller.
Tot je jezelf tegenkomt. En je je afvraagt: wat wil ik in het leven.
Het kostte me een paar jaar en een inidividuele loopbaanbegeleiding (dank je VDAB, dank je Sabine Tobback).
Alle puzzelstukjes -sommige met wat meer hoeken en kanten, andere vlijmscherp- vielen verbazingswekkend snel op hun plaats
En toen kwam het besef : het kan ook anders.
En had je gedacht dat ik mijn leven overhoop zou halen ? Ja, inderdaad.
Dat ik uit mijn comfort-zone zou gaan ? Ja inderdaad.
Dat ik meer voldoening uit mijn leven zou halen ? Ja, inderdaad.
Dat ik minder zou gaan werken ? Neen, de aard van het beestje verander je niet. Maar ik haal wel bakken meer energie uit deze website.
Slaap-problemen : mijn wakkere nachtmerrie
Wat doet het met je over iemand te lezen die hetzelfde meegemaakt heeft als jou ?
Slapen is mijn reinste nachtmerrie geweest, voor zo vele jaren.
Ik werd me pijnlijk bewust van dit probleem toen ik -ongeveer 15 jaar- op vakantie in Frankrijk in dezelfde kamer als een vriendinnetje sliep. Ze kroop in bed, zette nog 5 minuten haar koptelefoon op om naar muziek te luisteren, deed die af en viel onmiddellijk in slaap. Stomme verbazing ! Hoe kon dit ?
Ik lag uren rond te kijken voor ik in slaap viel en was ‘s morgens steevast vroeg uit de veren.
Afhankelijkheid van medicatie.
En daarbij hielp mijn astmamedicatie me sowieso al wat bij het slapen ! Stiekem nam ik slaappilletjes uit de kast van mijn ouders. Ik gebruikte het steeds vaker. Ik kreeg dit al snel voorgeschreven door mijn dokter. Ook hier moet ik zeggen : Tja, zo ging dit in die tijd. Bij bijwerkingen en verslavingen stond men niet zo stil.
Alles geprobeerd
O ja, mocht je denken: waarom probeerde je niet een warm bad, een kop thee of melk met honing, een wandeling voor het slapengaan, 2 kiwi’s bij het ontbijt, valeriaan, … Ik probeerde dit allemaal, zonder gewenst effect.
Een aparte notering voor yoga, wat ik -samen met mijn ouders- sinds mijn kindertijd al deed. Dit ontspant effectief. Het is voor mij onvoldoende om te kunnen slapen maar ik voel hierbij wel de weldaad voor mijn lichaam.
Mijn eerste therapie
Rond mijn 25e deed ik voor het eerst een slaaponderzoek. Neen, niet zomaar uit eigen beweging maar omdat ik klierkoorts gekregen had en maar niet uit de spiraal van de loodzware vermoeidheid geraakte. En omdat mijn vriend -en nu huidige man- me overhaalde dit te doen. Met als opmerkelijk resultaat: “juffrouw, je slaapt te weinig, maar er is geen aanwijsbare reden”. Nog geen 5 minuten had de ‘raadpleging’ geduurd. Ik ging erna voor het eerst naar een relaxatie-therapeut. Fe-no-me-naal: ik leerde spanningen los te laten. Kroop elke avond een uur vroeger in bed met mijn cassette-recorder en deed eerst een uurtje relaxatie-oefeningen (al dan niet met nog wat medicatie). Dit bleef ik doen tot ik mijn eerste kind kreeg…
Flash in de realiteit
Mijn man en ik hadden beiden een drukke baan, kregen 2 schatten van kinderen en … ik was doodmoe. Dood-moe. Achteraf bekeken weet ik niet hoe ik die periode ben doorgekomen. Alleen met slaappillen kon ik nog slapen, ook al was dit zeker niet elke nacht het geval. Kan je je inbeelden hoe het voelt om een slaappil te nemen, een ganse nacht niet te slapen tot een uur of 6, in slaap vallen en om half 7 uit je bed te moeten ?
Openstaan voor een bloemlezing aan therapieën
Ik bleef me steeds tragisch bewust van het feit dat ik eigenlijk verslaafd was, ook al wist niemand van de ‘buitenomgeving’ dit. Op zoek naar oplossingen, passeerde ik ook bij de psychiater (kindjes, vooral niet tegen oma zeggen ! Ja, er rust nog een taboe hierop). Ik had hem ontdekt op televisie, hij was gespecialiseerd in hypnose. Helaas bleek ik niet zo ontvankelijk voor hypnose. De man leerde me wel enorm veel technieken, om los te laten, om te voelen, … De maanden dat ik hem wekelijks bezocht, ging het slapen effectief beter. Maar toen dit werd afgebouwd, bouwde mijn slaaptekort zich terug op… Torenhoog
En toen kwam Buteyko op mijn radar
Rond mijn 45e deed ik een tweede slaaponderzoek. Misschien stond men wel al verder met de wetenschap ?! Helaas, zelfde verdict. Ik wou geen slaappillen meer nemen, want de effecten waren me te vernietigend. Maar ik was moe, energieloos, snel geïrriteerd, kon niet meer goed tegen veel lawaai. Ik kreeg ook problemen met mijn geheugen, ooit mijn paradepaardje.
Ik zat écht met mijn handen in het haar. Ik wou geen slaapmiddelen meer nemen maar wou gewoon slapen. Ik heb toen alternatieve medicatie gekregen en mezelf gezworen : kind, nu ga je dit afbouwen ! En toevallig kruiste mijn pad de Buteyko-methode omdat ik af wou van mijn astma en die van mijn dochter.
Een godsgeschenk. Zo bleek later.